आणि मग अंधार चांगलाच पडला! मला पण कळेना की टोम ला आता कसे शोधायचे. तंबू जवळ जवळ असायला लागले. हळूहळू गाडी चालवतांना अचानक दोन्ही हात वर करुन
टॉम समोर आला. हुश्श झाले!
टॉम ने छान तंबू लावुन ठेवला होता. पावसाळी हवा असल्याने आम्हाला त्याने तंबू मध्ये अजुन एक तंबू लावून दिला. वारा कमी झाला, पण थंडी मी म्हणत होती. जरा गाडीतुन बाहेर पड्ल्याने मोकळे, बरे वाटत होते. अनु, सुझी, टॉम ची पत्नी, बरोबर गप्पा मारत होती. खुप भुक लागली होती.
टॉम ने एक घडीचा गॅस बर्नर आणुन लावून ठेवला होता. त्यावर पट्कन अंडी फोडुन घातली. मस्त आम्लेट बनवुन त्यावर ताव मारला. शिवाय भात पण लावला. म्हणजे रात्री ची जेवणाची काळजी नको. मग मी गार्गी ला घेउन एक चक्कर मारायला निघालो. लोक मजेत इकडे तिकडे फ़िरत होते.ठिक ठिकाणी बार्बेक्यु पेटले होते.
लोक खमंग चिकन भाजत होते, शिवाय करीची तयारी पण दिसत होती. हलका सा धूर आसमंतात पसरला होता.
येणारे जाणारे हॅलो आणि 'नमस्ते' म्हणत होते. बरेच लोक माळा घालून वगैरे दिसत होते.
ढोल वाजवल्या चा आवज येत होता. मला जरा उत्सुकता वाटली... आवाजाच्या रोखाने गेल्यावर दिसले की काही लोक एकत्र जमून ढोल वाजवत बसले आहेत. तिथे एक कापडी फलक पण होता 'Confest - No strangers only friends' मला सगळे वातवरण एकदम आवडून गेले. त्या धूर भरल्या गार हवेत मी कोणत्या तरी वेगळ्याच दुनियेत पोहोचलो आहे हे मला जाणवू लागले.
-क्रमशा:
marathi