नवीन सायकल

थंडी पडायला लागली आहे.
सकाळी तर चांगलाच गारवा आता जाणवतो. कधी कधी छान सोनेरी उन पडते ते अंगावर घ्यावेसे वातते. मी कधी कधी मधल्या सुटीत फ्लॅगस्टाफ च्या उद्यानाता जाउन बसतो. हिरवे गवत आणि वर ढग नसले तर नीळेशार आकाश बघायला मजा वाटते.
पानगळ आता अगदी संपत आली आहे. रात्रीच्या थंडीतही उभीच असलेली विरक्त झाडं दुपारची कोवळी उन्हं अंगावर घेतांना मला आनंदी झाल्यासारखी वाटतात.
लोकंही मफलर, स्वेटर कानटोप्या असा जामनीमा करूनच बाहेर पडतांना दिसतात.
एकुण हा ही ऋतू सुरेख आहे.

मागे गार्गी आणि मी पार्क मध्ये गेलो होतो. तिची नवीन सायकल घेऊन. अजून चालवायला जमत नव्हती. मीच आपला मागून लोटत होतो.
मग जरासा जोर करून मीच तीला एका उतारावर तीचे तीला जायला पटवलं. तिलाही ते जरासे पटले.
मग मगे उभाराहून जरा जोर करून सोडले तीला उतारावर. मस्त गरगरत गेली ती खाल पर्यंत. भलतीच खुष झाली. पहिलीच राईड! पण सायकल काही ओढत परत वर आणता आली नाही तीला!

मग परत एकदा जायचे ठरवले. मात्र यावेळी जागा तिनेच बदलली. परत मी उतारावरून सोडले. थोडी गेली आणि अचानक हँडल वळवले... वेडीवाकडी होवून हिरवळीवर आपटली, लोळलीच. अचानक बसलेल्या धक्क्याने डोळ्यात पाणी!
पण तेव्हढ्या तिथे आलेल्या भू भू मुळे हसू परत...